WEITI » Studenci » Wymiana międzynarodowa » Erasmus+ »
Ogólne zasady programu Erasmus
Spis artykułów
- Wprowadzenie
- Program Erasmus
- Ogólne zasady programu Erasmus
- Uczelniane zasady programu Erasmus
- Umowy dwustronne i wymiana studentów
- Rekrutacja studentów na wyjazdy
- Przykłady i wzory dokumentów oraz formularze do pobrania
- Formalności do załatwienia po rekrutacji
- Formalności do załatwienia po powrocie
- Finansowanie wyjazdów na studia
- Obsługa Programu Erasmus+
Ogólne zasady programu Erasmus
Wymiana studentów może być realizowana tylko i wyłącznie pomiędzy uczelniami posiadającymi ważną Kartę Uczelni Erasmusa.
Polskie uczelnie mogą wysyłać studentów do uczelni we wszystkich krajach uczestniczących w Programie oraz przyjmować studentów z tych krajów. Z uczelniami, z którymi realizowana jest wymiana studentów muszą być podpisane umowy dwustronne (jednoroczne lub wieloletnie).
Polskie uczelnie finansują (z funduszy otrzymanych z Narodowej Agencji) jedynie granty dla studentów wyjeżdżających. Studenci przyjeżdżający otrzymują granty Erasmusa we własnym kraju.
Na wyjazdy w ramach Programu Erasmus mogą być kwalifikowani tylko i wyłącznie studenci, którzy:
- są zarejestrowani na studiach licencjackich (inżynierskich), magisterskich lub doktoranckich;
- są obywatelami państwa uczestniczącego w Programie lub posiadają prawo stałego pobytu lub status uchodźcy na terenie Polski;
- w momencie wyjazdu są studentami co najmniej 2 roku studiów.
Podstawowe kryteria stawiane przed kandydatami na wyjazd w ramach Erasmusa to:
- dobre wyniki w nauce;
- znajomość języka obcego, w jakim będą prowadzone zajęcia w uczelni zagranicznej.
Uczelnia ma prawo określić szczegółowe kryteria i warunki, jakie muszą spełnić kandydaci na wyjazdy. Warunki te nie mogą pozostawać w sprzeczności z ogólnymi zasadami Programu i powinny być podane do ogólnej wiadomości.
Należy pamiętać, że:
- celem wyjazdu studenta w ramach Erasmusa jest zrealizowanie części studiów w partnerskiej uczelni zagranicznej; student przemieszcza się do partnerskiej uczelni zagranicznej na określony czas i tam realizuje program studiów nie przestając być studentem polskiej uczelni i nie tracąc praw studenta w Polsce;
- minimalny okres studiowania to 3 miesiące, a maksymalny (łącznie z ewentualną praktyką) - 1 rok akademicki;
- jeżeli student opłaca czesne za naukę w uczelni macierzystej, może on być zobowiązany do kontynuacji tych opłat w czasie studiów w uczelni partnerskiej;
- uczelnia przyjmująca nie ma prawa pobierać od studentów przyjeżdżających opłat za naukę (wpisowego, czesnego, opłat za egzaminy. itp.);
- student otrzymuje skromne stypendium wyrównujące zwiększone koszty utrzymania za granicą;
- uczelnia macierzysta zobowiązuje się do uznania okresu studiów odbytych w uczelni partnerskiej za równoważny z okresem studiów w uczelni macierzystej (wyjazd nie wydłuża czasu studiów) pod warunkiem zrealizowania przez studenta uzgodnionego przed wyjazdem programu studiów (Porozumienie o programie zajęć - Learning Agreement);
- student wyjeżdżający nie traci praw studenta w Polsce (co przejawia się m.in. w kontynuacji wypłat stypendiów krajowych);
- każdemu studentowi przysługuje tzw. „kapitał mobilności” w wysokości 12 miesięcy na każdym stopniu studiów (I, II lub III). Oznacza to, że każdy student może wyjechać na poszczególnym stopniu studiów na studia i/lub na praktykę na łączny okres 12 miesięcy. Studenci studiujący na jednolitych studiach magisterskich mają 24-miesięczny „kapitał mobilności”, co oznacza, że w ciągu całego toku studiów mogą wyjechać na studia i/lub na praktykę na okres łącznie nieprzekraczający 24 miesięcy (w jednym roku akademickim pobyt może trwać maksymalnie 12 miesięcy). Od „kapitału mobilności” przysługującego w programie ERASMUS+ odejmuje się długość pobytu danego studenta na studiach i/lub na praktyce w ramach programu LLP-ERASMUS, jeżeli te wyjazdy odbywają się na tym samym stopniu studiów.