Historia

Wraz z rozwojem techniki zmieniała się struktura Politechniki Warszawskiej i nazwy wydziałów. Zobaczmy jak wyglądała historia Wydziału Elektroniki i Technik Informacyjnych:

• w 1916 r. w ramach Politechniki Warszawskiej został utworzony Wydział Budowy Maszyn
  i Elektrotechniki
• w 1921 r. nastąpił podział tej jednostki na dwa samodzielne wydziały:
   
  • Wydział Mechaniczny
  • Wydział Elektrotechniczny (później Elektryczny)

• 1 października 1951 r. z Wydziału Elektrycznego został wyłoniony Wydział Łączności
  składający się z:
  • Oddziału Telekomunikacji
  • Oddziału Elektrotechniki Medycznej

Nazwę Wydziału Łączności przyjęto z uwagi na dominującą rolę tej tematyki w obrębie jednostki. Kształcono tu wówczas około 800 studentów w ośmiu specjalnościach:

• akustyka i elektroakustyka,
• automatyka i telemechanika,
• elektronika,
• radiologia i elektronika medyczna,
• radiotechnika,
• technologia sprzętu telekomunikacyjnego,
• technika łączeniowa, 
• teletransmisja przewodowa.

Towarzyszyło temu przejście na system jednolitych studiów magisterskich, trwających pięć i pół roku. Ważnym momentem w historii Wydziału było ukończenie w 1964 r. budowy Gmachu Łączności noszącego obecnie imię Profesora Janusza Groszkowskiego.

Na początku roku akademickiego 1966/67 nastąpiło skrócenie studiów do lat pięciu i wprowadzenie nowego układu specjalności:

• aparatura jądrowa
  (specjalizacje: aparatura jądrowa, elektronika medyczna, miernictwo elektroniczne, technika ultradźwiękowa),
• automatyka i maszyny matematyczne
  (specjalizacje: automatyka, maszyny matematyczne),
• radiotechnika
  (specjalizacje: elektroakustyka, radiokomunikacja, radiolokacja, radionawigacja, radiotechnika kwantowa, telewizja),
• teletechnika
  (specjalizacje: telekomutacja, teletransmisja),
• technologia ciała stałego
  (specjalizacje: dielektryki, magnetyki, przyrządy półprzewodnikowe),
• technologia próżniowa
  (specjalizacje: lampy mikrofalowe, optoelektronika).

Jednocześnie od dnia 1 września 1966 r. Wydział przyjął nazwę Wydziału Elektroniki. W roku 1967 liczba studentów przekroczyła 2500, a w roku 1996 osiągnęła 3000.

Rok 1970 przyniósł kolejne zmiany organizacyjne na Wydziale. Powstało 6 instytutów:

• Instytut Podstaw Elektroniki (obecnie Instytut Systemów Elektronicznych) – utworzony z Katedry Układów Elektronicznych oraz Katedry Elektrotechniki Teoretycznej "A";
• Instytut Automatyki (obecnie Instytut Automatyki i Informatyki Stosowanej) – utworzony z Katedry Automatyki i Telemechaniki;
• Instytut Maszyn Matematycznych (obecnie Instytut Informatyki) - utworzony z Katedry Budowy Maszyn Matematycznych oraz części Katedry Technologii Sprzętu Elektronicznego;
• Instytut Radioelektroniki (obecnie Instytut Radioelektroniki i Technik Multimedialnych) – utworzony
  z Katedry Urządzeń Radiotechnicznych i Telewizyjnych, Katedry Radiolokacji, Katedry Elektroakustyki, Katedry Radiologii oraz części Katedry Budowy Aparatów Elektromedycznych;
• Instytut Technologii Elektronowej (obecnie Instytut Mikroelektroniki i Optoelektroniki) – utworzony
  z Katedry Przyrządów Elektronowych, Katedry Elektroniki Ciała Stałego oraz Katedry Wysokiej Próżni;
• Instytut Teleelektroniki (obecnie Instytut Telekomunikacji) – utworzony z Katedry Teletransmisji Przewodowej, Katedry Telekomutacji, Katedry Urządzeń Teletransmisyjnych i Telegraficznych
  oraz Katedry Telegrafii.

Od początku lat siedemdziesiątych wprowadzane były modyfikacje systemu studiów oraz planów studiów i programów nauczania mające na celu unowocześnienie treści nauczania i zwiększenia samodzielności studiowania. Pojawiły się wykłady obieralne i monograficzne, czas studiów został skrócony do czterech i pół roku, a następnie utworzone zostały – obok dotychczasowego kierunku elektronika – nowe kierunki studiów: telekomunikacja i informatyka; uruchomiono roczne studia kwalifikacyjne o charakterze eksternistyczno-zaocznym.

Lata 1988–1995 przyniosły przyśpieszenie procesu reform na Wydziale. Powstała bowiem konieczność dostosowania systemu studiów oraz treści nauczania do światowych standardów akademickich,
w szczególności – zwiększenia samodzielności studiowania i wzbogacenia oferty programowej
w sposób odpowiadający dynamice rozwoju elektroniki, informatyki i telekomunikacji na świecie
oraz potrzebom rynku krajowego. Intensywne prace studialne, koncepcyjne, wdrożeniowe doprowadziły do utworzenia studiów dwustopniowych w ramach makrokierunku informatyka, automatyka i robotyka, elektronika i telekomunikacja.

Wprowadzony został elastyczny system studiów, umożliwiający daleko posuniętą indywidualizację programów i tempa studiowania, stosownie do zainteresowań i predyspozycji studentów.
Ewolucja obszaru zainteresowań dydaktycznych i badawczych Wydziału znalazła odzwierciedlenie
w nowej jego nazwie, Wydział Elektroniki i Technik Informacyjnych, wprowadzonej w 1994 r.

Z początkiem roku akademickiego 1994/95 na Wydziale wprowadzony został elastyczny system studiów I stopnia. W roku 1997 objął on także studia II stopnia z programem odpowiednio nasyconym zaawansowanymi przedmiotami podstawowymi i specjalnościowymi. Przygotowana oferta tych przedmiotów obejmuje wykłady monograficzne pokrywające zakres kompetencji naukowej zespołów pracujących na Wydziale.

System studiów oraz plany studiów i programy nauczania na Wydziale Elektroniki i Technik Informacyjnych podlegają ciągłemu unowocześnianiu na podstawie analizy bieżących potrzeb kraju, rozwoju uprawianych specjalności na świecie, doświadczeń renomowanych uczelni światowych. Absolwenci Wydziału są cenionymi specjalistami, cieszącymi się uznaniem tak w kraju, jak i za granicą 
– w tym w najbardziej rozwiniętych gospodarczo krajach świata.